Ons cliëntbureau is de centrale plek binnen JBRR waar het cliëntperspectief geborgd is. Tegelijkertijd dient het bureau als een aanspreekpunt en communicatiekanaal voor cliënten. Ook wordt er waardevolle feedback vanuit de ervaringen van onze gezinnen verzameld en gedeeld. Net als de organisatieontwikkelingen met betrekking tot het cliëntperspectief.
Jeugdbeschermer Lisa werd onlangs verrast met twee leuke berichten over haar samenwerking met een gezin. Na een kennismaking met de (stief)ouders van Victoria (fictieve naam) kreeg ze enkele dagen later het volgende bericht van stiefmoeder;
“Beste Lisa,
Allereerst nogmaals dank voor onze ontmoeting dinsdag. Ik ben erg blij dat Victoria jou als jeugdbeschermer heeft en vindt het bewonderenswaardig hoe je iedereen in hun waarde laat (inclusief mijzelf) zonder partij te trekken.”
Lisa vertelt dat ze de samenwerking met de ouders van Victoria best spannend vond. Zullen ouders kritisch zijn? En mijn positie als jeugdbeschermer accepteren? Dat Lisa na een paar dagen deze mooie woorden van stiefmoeder kreeg, gaf haar een trots gevoel. Op de vraag wat Lisa gedaan heeft in dit gesprek, vertelt zij: “Ik probeer zo feitelijk mogelijk en neutraal te blijven. Ik beschrijf wat ik hoor. Ik doe wat ik zeg en geef een terugkoppeling van mijn acties. Ik probeer ervoor te zorgen dat de ouders en kinderen voortdurend weten waar ik mee bezig ben. Ik blijf mezelf voortdurend realiseren dat ik ook maar een mens ben. Ik luister naar het gezin, toon empathie en sta zoveel mogelijk naast hen”.
Een poosje later kreeg Lisa opnieuw mooie woorden van deze ouders en hun advocaat. Ditmaal ter zitting. De kinderrechter besloot dit op te nemen in de beschikking met de volgende woorden:
“De kinderrechter merkt ten overvloede op dat het van groot belang is dat de huidige jeugdbeschermer betrokken blijft, omdat haar betrokkenheid reeds heeft geleid tot positieve ontwikkelingen, ook omdat Victoria vertrouwen in haar heeft”.
Op de vraag hoe Victoria vertrouwen kreeg in Lisa, vertelt zij zoveel mogelijk te luisteren en tegemoet te komen aan de behoeften van het kind. Victoria, die onlangs een halfbroertje heeft gekregen, vond het erg spannend bij hem op bezoek te gaan omdat ze geen hechte band met haar vader heeft. Ze sprak de wens uit dat Lisa met haar mee zou gaan. Lisa twijfelde niet en ging samen met Victoria haar broertje ontmoeten. Lisa voelde zich erg vereerd om bij deze ontmoeting bij te mogen zijn. ‘Ik denk dat dit helpt in het vergroten van vertrouwen’, aldus Lisa.
