Naomi Heerenveen werkte de afgelopen acht jaar als zorgbemiddelaar. Nu maakt ze een stap van de zorg naar de commerciële sector om als productmanager aan de slag te gaan. Samen met haar blikken we terug op het ontstaan van zorgbemiddeling, haar rol en wat er in die acht jaar zoal is gebeurd.
Van ambulant begeleider naar zorgbemiddelaar
“Ik werkte als ambulant begeleider bij STEK Jeugdzorg. Samen met andere partijen vormden zij later Enver. Na vijf jaar was ik toe aan een nieuwe uitdaging. JBRR had twee jaar daarvoor verantwoording gekregen om zorgbemiddeling op te zetten. Ik werd vanuit Enver gedetacheerd naar deze afdeling. In 2018 ging deze detachering over naar een vast contact bij JBRR. Daar was ik erg blij mee; het maakte veel dingen praktischer.” Als ambulant begeleider had je heel veel cliëntcontact, miste je dat niet in deze nieuwe functie? “Die vraag is vaak gesteld. Heel soms ben ik benieuwd hoe ze er uit zien, maar de jeugdigen niet zien helpt om veel complexe casussen te kunnen behandelen en afstand te houden.”
Wat doet zorgbemiddeling precies?
“Zorgbemiddeling is de spil voor de toeleiding naar specialistische zorg. In het verleden regelde de casusregisseur zelf de toeleiding naar zorg. Vaak zette hij de vraag uit binnen zijn netwerk, waardoor er niet altijd sprake was van een eerlijke verdeling. Alle casussen met een perceel B of C indicatie – de meest complexe vragen en problematiek, vaak vanuit crisisopvang - komen binnen bij zorgbemiddeling. We bespreken deze casussen aan de Zorgbemiddelingstafel, waarbij verschillende zorgaanbieders zijn betrokken zoals, Prokino, Enver, Timon, Horizon, Yulius, Youz, Pameijer, Schakenbosch, Erasmus MC, Horizon.” Hoe komt een casus aan deze tafel terecht? “Een casusregisseur van JBRR, Nidos, Leger des Heils, William Schrikker Stichting, het wijkteam of vanuit een andere gecertificeerde instelling (GI) vult een inbrengformulier in”. De zorgbemiddelaar screent het formulier en stelt kritische vragen om de vraag scherp te krijgen en een helder beeld van de jeugdige te krijgen. Als de casus wordt ingebracht aan de zorgbemiddelingstafel schuift de casusregisseur alleen tijdens het 1e gesprek aan, omdat hij degene is die meer kan vertellen over de inhoud van de zaak.” Hoe lang duurt het voordat een vraag is opgelost? “Dat is heel verschillend. Soms gaat het snel, maar er zijn vaak ook lange wachtlijsten bij zorgaanbieders. Door het arrangementenmodel wordt er één aanbieder verantwoordelijk gesteld voor een casus. Dit heeft voordelen, maar zoals altijd heeft dat ook nadelen. Door de complexiteit van de problematiek kan het ook zijn dat meerdere zorgaanbieders hun handen in één slaan. Zolang een vraag niet is opgepakt, wordt deze wekelijks besproken totdat er een oplossing is.”
Wat is jouw rol geweest de afgelopen jaren?
“Ooit was de Zorgbemiddelingstafel van de zorgaanbieders, later werd dit zorgbemiddeling; de spil om casussen toe te leiden naar zorg. Samen met collega’s zorgde ik de afgelopen jaren voor een efficiëntieslag in het werk. Ik schreef mee aan de werkprocessen en ontwikkelde en maakte statistieken. Ik bracht nieuwe ideeën in, pionierde en bleef verfijnen. Een proces van A t/m Z begeleiden en constant finetunen om te verbeteren, daar word ik heel blij van! Omdat ik constant aanwezig was bij de Zorgbemiddelingstafel, werd ik een vast gezicht. Ik startte met notuleren en later werd ik de voorzitter.” Wat heb je geleerd in al die jaren? “In het begin deed ik veel zelf. Later leerde ik om de verantwoordelijkheid meer te verdelen en meer de gezamenlijkheid op te zoeken.”
Wat is je na die acht jaar het meest bij gebleven?
“In het begin moest ik wennen omdat de casuïstiek vaak veel heftiger was dan in mijn oude baan. Toch neem ik een casus nooit mee naar huis. In mijn rol duik ik er helemaal in, maar ik heb geen contact met het kind zelf. Wat ik onthoud zijn de namen en welke casusregisseur erbij betrokken was. Heel vaak maken we hét verschil! Maar soms zie ik kinderen weer terugkomen. Dat vind ik moeilijk: sommige jeugdigen zijn zo beschadigd dat ze herhaaldelijk zware hulp nodig hebben. Je vraagt je af of het goed komt.”
Op welke manier maakt zorgbemiddeling hét verschil?
“We maken verschil in de keten omdat we verbinden, zorgbemiddeling heeft oa de centrale rol in een casus waar 24 uurs zorg voor nodig is. Daarmee zijn wij uniek, ook ten opzichte van andere regio’s. Een andere belangrijke rol van zorgbemiddeling is signaleren; welke problematiek speelt er in Rotterdam; zien we trends in de vraag; hoe ziet het hulpaanbod er uit; etc? Persoonlijk houd ik heel erg van Rotterdam, ik woon er en ben er opgegroeid. Desondanks heb ik wel gemerkt dat ook al leef je midden in stad en ben je bekend met grootstedelijke problematiek, je toch geen idee hebt wat er achter de voordeur afspeelt als je de dossiers niet hebt gezien. De confrontatie was groot toen ik een dossier las waar kinderen van 2 en 3 jaar alleen buiten speelden en ik aan de postcode zag dat het een straat achter mijn huis betrof. Dan komt het ineens heel dichtbij.”
Jij gaat een nieuwe uitdaging aan, wat zou je nog mee willen geven?
“Ten eerste wil ik zeggen dat ik ontzettend trots ben op wat we hebben staan. We zijn een belangrijke schakel in de keten; zonder zorgbemiddeling was er veel meer chaos voor de zorgaanbieder en casusregisseur. Om deze centrale rol te blijven behouden is het belangrijk om goed te blijven samenwerken, vertrouwen te hebben in elkaar en gebruik te maken van elkaars expertise; samen staan we sterk!"
